Exploratief onderzoek naar neuropsychologische interventies bij patiënten met een afhankelijkheidsproblematiek: Focus op impulsiviteit

Afhankelijkheidsproblemen en middelenmisbruik vormen samen met depressieve stoornissen en angststoornissen de meest voorkomende psychiatrische problematieken in onze samenleving. Zo heeft, volgens het ESEMeD-onderzoek (European Study on Epidemiology of Mental Disorders) 7% van de Belgische bevolking een alcoholgerelateerde stoornis (DSM-IV) (Alonso et al, 2004). Het merendeel van de bestaande niet-farmacologische therapieën zijn psychosociaal van aard. Ondanks bewezen effectiviteit van bijvoorbeeld cognitief-gedragstherapeutische therapieën (e.g. McHugh et al, 2010), hervalt ongeveer 50% van de patiënten in problematisch alcoholgebruik (e.g. Gunzerath et al, 2011). Aangezien alcoholmisbruik vaak gepaard gaat met veranderingen in de hersenen (e.g. Chen et al, 2012; e.g. Dorsolaterale prefrontale en orbitofrontale cortex), zouden meer neuropsychologisch/cognitieve interventies een mogelijke meerwaarde/aanvulling op de bestaande therapieën kunnen zijn. Uit onderzoek blijkt daarenboven dat impulsiviteit bij alcoholgebruikers een belangrijke risicofactor is voor minder goede therapietrouw en drop-out, minder goede uitkomsten en herval en dat verder onderzoek hieromtrent dan ook aangewezen is (e.g. Dom, 2006; Joos, 2013).